Μπελλάς Μπελλήνων Χρυσαρνιών

Από το "Η καταγωγή των γιδιών - Κάρμισος Δαρμένος"

Σε επαλληλία με προηγούμενη ανάρτηση: http://erevierax.blogspot.com/2010/05/blog-post.html




Μπέλλην: αρχαίος τύπος: Βέλην, εκ του βελάζω + ζην. Εκείνος που ζει βελάζοντας. Αργότερα, μετά το θεσσαλλονικιό διπλλασιασμό και τη ΜΠΑΟΚιανή μπαραφθορά, η λλέξη μπήρε τη σημερινή της μορφή.

Ακολουθεί σύντομη παρουσίαση των φυσιογνωμικών, ιστορικών, κοινωνικών, πολιτικών, θρησκευτικών και πολιτισμικών στοιχείων αυτού του πλάσματος.

Ο Μπέλλην διαθέτει σωματικά χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά των ανθρώπων. Παρ' όλα αυτά, τα δυο αυτά είδη δεν πρέπει να συγχέονται, καθώς το πρώτο είναι άμεσο αποτέλεσμα της νοητικής υποεξέλιξης των προβάτων. Η μόνη εμφανισιακή διαφορά μεταξύ των δυο βρίσκεται στην ένδυση. Ένας καθαρόαιμος Μπέλλην δεν φοράει ποτέ ρούχα, όπως αποδεικνύουν και τα πανάρχαια μπελληνικά αγάλματα. Αντίθετα, το σώμα του καλύπτεται σχεδόν εξ ολοκλήρου με πυκνή, σκληρή, γυαλιστερή, ποικιλόχρωμη, σπαστή τρίχα, με μοναδική εξαίρεση τις παλάμες, τα πέλματα και, σε ορισμένους, το πρόσωπο. Μοναδική εξαίρεση αποτελούσαν οι υπεράριοι θεοι των Μπελλήνων οι οποίοι ήταν παθολογικά άτριχοι.

Από αρχαιοτάτων χρόνων οι Μπέλληνες έβαφαν, έγνεθαν και έπλεκαν τις τρίχες τους, φτιάχνοντας περίτεχνες και αξιοζήλευτες ενσωματωμένες ενδυμασίες από το αυτοφυές ύφασμα του οργανισμού τους, απόδειξη της υπέρμετρης ευφυίας τους. Αυτή τη τεχνική προσπάθησε να διασώσει ο φιλμπέλληνας παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Άντερσεν στο παραμύθι του: "Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα". Τον μιμήθηκαν αργότερα οι καλλιτέχνες Ημισκούμπρια, διαδίδοντας ατόφια γνώση μέσα απ' το τραγούδι τους "Γκρηκ Λόβερ" με τον αποκαλυπτικό στίχο: γρηκ λόβερ με τρίχα για πουλόβερ.

Αγαπημένη εποχή του Μπέλληνα είναι το Καλοκέρατο. Είναι η εποχή των οργιαστικών τελετών που γίνονται στη Μύκονο για την εξύμνηση του προστάτη θεού τους, που κληρονόμησαν από τους Μεσοποτάμιους, Βλαχούρα Μάζντα.

Το γένος των Μπελλήνων αποτελεί το μοναδικό παράδειγμα αντίστροφης εξέλιξης, όπως το περιέγραψε ο γνωστός φυσιοδίφης Κάρμισος Δαρμένος στο best seller του "Η καταγωγή των γιδιών". Όπως γράφει στο βιβλίο του: Ολόκληρη η υποεξελικτική διαδικασία έλαβε χώρα στη Μεσοποταμία, το λίκνο του πολιτισμού. Κύρια ασχολία των ανθρώπων της περιοχής αποτελούσε, παράλληλα με τις ανθρωποθυσίες παιδιών, ο εξευγενισμός των ανήμερων θεριών με τη χρήση άρπας και καθημερινής απαγγελίας του Σαβουάρ Βιβρ στα άγρια τετράποδα. Το γένος των προβάτων όμως ήταν τόσο έξυπνο και ευγενές από τη φύση του, ώστε από την υπερβολική μόρφωση παραμορφώθηκε. Και από την παραμόρφωσή του γεννήθηκε το γένος των Βελήνων.

Οι καλαίσθητοι Μεσοποτάμιοι εκδίωξαν τους Βεληνες μακριά απο τη γη τους, γιατί ήταν άσχημοι και η κοπριά τους μύριζε σαν να τρέφονταν με σκατά. Από εκεί προέρχεται η φράση: αποδιοπομπάιος τράγος. Μετά από αιώνες κυκλικών περιπλανήσεων στη Β. Αφρική, κατά τη διάρκεια των οποίων ερημοποιήθηκε ο βοσκότοπος της Σαχάρα από το ποδοπάτημα και το χορτομασούλημα, τα κοπάδια των διωγμένων Βελήνων έφτασαν στην περιοχή που κατοικούν σήμερα. Ανέβηκαν πάνω σε ένα λόφο, που αργότερα ονομάστηκε Όλυμπεεες, και κοιτάζοντας τα αχανή βοσκοτόπια, τα εκατομμύρια του κοπαδιού βέλασαν ευτυχισμένα: "μπε". Ονόμασαν τη γη τους Μπελλάς (Μπε + Λαάς με θεσσαλλονικιό διπλλασιασμό) . Η πέτρα του βελάσματος.

Οι Βέληνες κράτησαν με οπλές και με δόντια αυτή τη γη στη κατοχή τους. Κατακτητές πέρασαν αλλά κανένας δεν ήταν αρκετά δυνατός για να τους λυγίσει. Μέχρι που έφτασε η πιο μαύρη περίοδος της ιστορίας τους, η γνωστή Κουρκοκρατία.


Κουρκοκρατία: Η χρονική περίοδος κατά την οποία η γη των Μπελλήνων και γενικότερα τα βοσκοτόπια που εκείνοι είχαν αποικήσει, ήρθαν στην κατοχή της Ωτομανιακής Αυτοκρατορίας. Οι Ωτομανιακοί, λόγω μιας ανεξήγητης ψύχωσης με τα αυτιά τους, που τους δημιουργήθηκε από τότε που οι βαρεμένοι Ρωμαίοι στρατιώτες τούς έκοβαν τα αυτιά και τα έριχναν στα σκυλιά στοιχηματίζοντας, οραματίζονταν ένα κράτος στο οποίο όλοι θα ήταν ελεύθεροι να κρατάνε τα αυτιά τους. Οραματίζονταν μια Αυτοκρατορία. Κατάλοιπο της ψύχωσης αποτελούσε και το τουρμπάνι με το οποίο έκρυβαν οι ανώτατοι Ωτομανιακοί ηγέτες τα αυτιά τους. Λόγω της ακατανόητης στους Μπέλληνες γλώσσας που χρησιμοποιούσαν και την ομοιότητά της με σκούξιμο γαλοπούλας, οι Ωτομανιακοί πήραν και την ονομασία Κούρκοι.

Μετά από μια περίοδο πολέμων και επαναστάσεων οι Μπέλληνες πήραν ξανά τον έλεγχο της γης τους. Αλλά ένας νέος εχθρός φάνηκε να απειλεί την ανεξαρτησία τους. Ένας εχθρός θρασύτατος που ζήτησε την παράδοση της χώρας στα λαίμαργα χέρια του. Και το όνομά του ήταν Ητταλός. Όμως ο Μπελληνικός λαός εκπροσωπήθηκε άξια από τον φασίστα δικτάτορα του, ο οποίος αρνήθηκε κατηγορηματικά να παραδώσει τη χώρα του στον Ητταλό φασίστα δικτάτορα. Ακολουθεί σύντομη αναπαράσταση του διαλόγου:


Εκπρόσωπος Ητταλού φασίστα δικτάτορα: Η ητταλική κυβάρνηση (βλ. λεξιλογιο δεξια) ελπίζει ότι θα αφήσετε τα στρατεύματά μας να καταλάβουν τις στρατηγικές θέσεις της χώρας σας. Ειδάλλως θα αναγκαστούμε να τα πάρουμε με τη βια.


(-παύση Μπέλληνα φασίστα δικτάτορα-)


Εκπρόσωπος Ητταλού φασίστα δικτάτορα: Αποφασίστε λοιπόν. Θα πάρουμε θετική απάντηση ή θα πάρουμε τη χώρα με τη βία; Τι θα πάρουμε;

Μπέλληνας φασίστας δικτάτορας: ΌρΧΙ.

Ητταλός: Εκείνος που έφαγε ήττα. Παρατσούκλι που έμεινε στον λαο που κατοικεί δυτικά της γης των Μπελλήνων μετά την απίστευτη ήττα του φασίστα δικτάτορά τους από τον Μπέλληνα φασίστα δικτάτορα, όπως αυτή αποτυπώθηκε στη θρυλική τάπα: (πάρε τον) ΌρΧΙ.

Με αυτή τη διπλωματική και αργότερα τη στρατιωτική ήττα του Ητταλού φασίστα δικτάτορα ο Μπελληνικός λαος απέδειξε για ακόμη μια φορά την ισχύ και την υπεροχή του. Μια υπεροχή που διατηρεί ακόμη και σήμερα.

Σήμερα ο Μπελληνικός λαός δεν κυβερνάται από φασίστα δικτάτορα. Το πολίτευμα του κράτους είναι Παρασιτική Πενταξονική Κομματοκρατία. Ο Μπέλληνας είναι πια πολίτης και έχει επιλογές στα χέρια του. Μπορεί να διαλέξει μόνος του δικτάτορα βολευτή.

Βολευτής: Εκείνος που βολεύτηκε. Τύπος ανίκανου Μπέλληνα πολίτη που επιλέχθηκε από τους υπόλοιπους για να καταναλώνει τα λεφτά τους, με βάση την Βασική Ελληνική Οικονομική Αρχή (βλ. λεξιλόγιο δεξιά). Το τελευταίο στάδιο της πιθανής σταδιοδρομίας του κωματόσκοιλου (ομοίως). Το όνειρό του είναι να γίνει μέρος της κυβάρνησης (ομοίως).

Ο βολευτής, και φυσικά ο Μπέλληνας που τον ψήφισε, με βάση το κόμμα που υπηρετεί χαρακτηρίζεται (κυρίως, αλλά όχι μόνο):


ΣοσιαΛηστής: Εκείνος που υποστηρίζει την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας και την αντικατάστασή της από την κοινωνική ιδιοκτησία. Τη διαχείριση της κοινωνικής ιδιοκτησίας αναλαμβάνει το κράτος με τη μορφή της κυβάρνησης. Σύνθημά του είναι: Τα δικά σου δικά μου και τα δικά μου κανενός.

ΔεξΥιός: Εκείνος που υποστηρίζει ό,τι υποστηρίζει και ο συντηρητικός μπαμπάς του και πάει λέγοντας. Σε ακραίες περιπτώσεις υποστηρίζει το πέρασμα της εξουσίας από τον πατέρα στον υιό. Σύμφωνα με αυτόν, τη ρύθμιση των κοινωνικών πεπραγμένων την αναλαμβάνει η ελεύθερη αγορά, ενώ η κυβάρνηση λειτουργεί σαν παρατηρητής. Σύνθημά του είναι: Άρτος και θέαμα.

ΑριστεΡώς: Εκείνος που υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει κράτος, αγορά, χρήμα, τάξεις, σχολεία, θεός, νάνοι, ξωτικά, Άη Βασίλης και Τσακ Νόρρις. Η διαχείριση των κοινωνικών πεπραγμένων επαφίεται στα χέρια της ίδια της κοινωνίας. Πρότυπο για αυτόν αποτελεί η Σερβιετική Ένωση που πάτησε πάνω στο μεσαιωνικό κράτος των Ρως. Σύνθημά του είναι: Είμαι εσύ.

Σερβιετική Ένωση: Το μεγαλύτερο σε έκταση κράτος στον κόσμο. Καταλάμβανε τις περιοχές της Ανατολικής Ευρώπης και Βόρειας Ασίας και τις τύλιγε με ενισχυμένη ασφάλεια σαν σερβιέτα με φτερά.

Αποδείχτηκε, τελικά, ότι μέσα σε αυτό το Παρασιτικό Πενταξονικό Κομματικό πλαίσιο οι Μπέλληνες άρχισαν να ανακάμπτουν από την εξαθλίωση της Κουρκοκρατίας και των Ητταλικών πολέμων. Τους χτύπησαν κατακούτελα τα στερητικά σύνδρομα της κατοχής και των πολέμων και σπατάλησαν τα χρήματά τους σε πανάκριβα και άχρηστα τεκμήρια ύπαρξης κυρίλλας. Κατέβαζαν γάλα με το λίτρο, το μαλλί τους φούντωσε ξανά και άρχισαν να πλέκουν με τις τρίχες τους κασμιρένια υφάσματα για να δείξουν την οικονομική ανεξαρτησία τους.

Τότε ήταν η κατάλληλη στιγμή να έρθουν οι βοσκοί για να κουρέψουν και να αρμέξουν, όπως περιγράφηκε εδώ: http://erevierax.blogspot.com/2009/09/blog-post_23.html.

Ακόμη και με χρυσόμαλλο δέρας το αρνί παρέμεινε πρόβατο.

Η ανάρτηση αφιερώνεται στη μνήμη ενός φανατικού αναγνώστη και φίλου, όπως του είχα υποσχεθεί.

Such a M-Peach

Μανιταροπριγκίπισσα Peach

Προσοχή

Αυτή η ανάρτηση απαιτεί γνώση παλιότερης ανάρτησης που μπορείτε να διαβάσετε εδώ: http://erevierax.blogspot.com/2009/06/blog-post.html

Μια η ώρα το μεσημέρι κι ο ήλιος ντάλα. Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή καμήλα. Και τι καμήλα; Υδρόβια Βακτριανή του Νιαγάρα. Με δυο καμπούρες.

Τώρα όμως πλησίαζε η ώρα της. Λίγο ακόμη ήθελε μέχρι να ανέβει στην κορυφή. Εκεί ψηλά, πάνω σε έναν από τους επιβλητικούς γκρι λασπόπυργους εκείνης της πανεπιστημιούπολης, βρισκόταν το μπουντουάρ της πριγκιπέσσας Μ-Peach. Σκέφτηκε ότι βρισκόταν σε πλεονεκτική θέση. Ήταν σίγουρος ότι κανένας δράκος δε θα είχε τοποθετηθεί, αλυσοδεμένος από τα αχαμνά, στην είσοδο για να τη φυλάει. "Εδώ δεν άντεχε να τη φιλάει άντρας, θα άντεχε ο δράκος;", σκέφτηκε και ξεκαβαλίκεψε τη καμήλα του.

M-Peach (ελληνιστί: Μπίτς): Ζωντανό αρχετυπικό φουσκωτό ανθρώπινο ομοίωμα της θεόχαζης Μανιταροπριγκίπισσας Peach, δευτεραγωνίστριας γνωστής ατέλειωτης σειράς βιντεοπαιχνιδιών που βρίσκεται υπό τον απόλυτο μετοχικό έλεγχο τού Χάιλάντερ. Εδώ και αιώνες τη συναντάμε να τρέχει αγωνιωδώς για την ελευθερία της μέσα σε μια ρόδα για χάμστερ. Στον ελεύθερο χρόνο της αρέσκεται στο να χάνεται σε ευθείς διαδρόμους μέσα σε ανήλιαγα κάστρα και να κραυγάζει με αλυχτά για τη σωτηρία της από τον σωτήρα της Υπερ-Μάριο το Ελληνόπουλο. Ο εγκέφαλός της έχει τις διαστάσεις ενός ροδάκινου (βαρβαριστί: peach) κατηγορίας μεγέθους M (ελληνιστί: μίντιουμ). Η διάθεσή της παρουσιάζει διακυμάνσεις, ανάλογες με το είδος μανιταρόσπορου που καταναλώνει, συνήθως από θεόχαζη γεροντοκόρη σε θεόχαζη σκύλα και τούμπαλιν.

Ο φανταστικός-αρχετυπικός-χολυγουντιανός-κοντός-άσχημος συμπολεμιστής του, ο Γαβριέλος, ξεκαβαλίκεψε κι αυτός το κοκκινότριχο λάμα του και ακόνισε το οκταδιάστατο chakram του πάνω σε λέπια αρσενικής ιπτάμενης πέστροφας των Ιμαλαΐων. "Θα θωπεύσεις σάρκα γριας m-peach απόψε" ψιθύρισε φαφούτικα στο γεροντοφάγο λάμα του κι εκείνο έτριξε τα δόντια του λυσσαλέα, όσο ο καμηλοκαβαλάρης ακόνιζε το κατάνα του πάνω στην ψόφια ιπτάμενη πέστροφα. Σούφρωσε εξοργισμένος το ράμφος του, κοιτάζοντας το ξεζουμισμένο ιπτάμενο κουφάρι, και ψέλλισε: "Δεν έχει ζουμάκι!". Ο Γαβριέλος προχώρησε και τράβηξε ένα άππερκατ με σιδηρογροθιά στο ράμφος τού καμηλοκαβαλάρη για παρηγοριά και καλή τύχη. Εκείνος αυτοκοπάνησε με τη ξεζουμισμένη πέστροφα το ράμφος του για να ενισχύσει την ευχή. "Είναι καλός οιωνός. Θα χυθεί ζουμί γριας απόψε!", είπαν με μια φωνή καθώς κατευθύνονταν προς την είσοδο του πύργου.

Ανέβηκαν πολλά σκαλοπάτια. Τόσα πολλά που ο κατοικίδιος Μπέλληνας, που πάντα τον συντρόφευε στις εξορμήσεις του, είχε πετάξει τη γλώσσα έξω και βέλαζε αγκομαχώντας σαν να τον ποδοπατούσε αφρικανικός ελέφαντας χορεύοντας Kalinka. Ίσως βέβαια να έφταιγε το γεγονός ότι ήταν απετάλωτος, αλλά ο αφέντης του δεν είχε χρόνο για προβατοπετάλωμα εκείνη τη στιγμή. Του τράβηξε μια κλωτσιά και τον πέταξε από το παράθυρο, 18 ορόφους ψηλά, για να ξεκουραστεί στο έδαφος, δίπλα στη καμήλα και το λάμα. Ο Μπέλληνας έπεφτε για 6 λεπτά και ύστερα έσκασε ασφαλής με το παραγεμισμένο με αφρολέξ κρανίο του πάνω στην άσφαλτο. Ένα βέλασμα ευχαρίστησης ακούστηκε τη στιγμή που οι δυο πολεμιστές έφταναν στην κορυφή του πύργου. Δεν είχαν χρόνο για χάσιμο. Είχαν πάει εκεί για μπίζνες. Για να δει το γραπτό του.

Έξω από το κελί της M-Peach είχαν μαζευτεί κάθε καρυδιάς καρύδια. Κοίταξε καλά και στο βάθος διέκρινε και μερικά φυστίκια. Δεν του άρεσε καθόλου το θέαμα. Δεν ήταν Αιγίνης. Προχώρησε μαζί με τον κοντό ακόλουθό του προς το τέρμα τού διαδρόμου για να πάρει σειρά. Κάθε δυο βήματα ακουγόταν η τελετουργική φράση εξορκισμού της δαιμονικής γεροντοκόρης που εξουσίαζε τις τύχες τους: "Α κι εσένα με 3 σε έκοψε. Κι εμένα.". Έβγαλε το αριθμητήρι του και μέτρησε 12 άτομα να περιμένουν στην ουρά. Αμέτρητα ακόμη και με τη χρήση όλων των δαχτύλων και των δυο χεριών του. Δεν είχε ξαναδεί τέτοια ουρά ούτε σε πιάνο.

Έκατσαν σε ένα παγκάκι να ξαποστάσουν. Ο χρόνος κυλούσε αργά και βασανιστικά, σαν μισή σταγόνα αποστάγματος φαιάς ουσίας από στιμμένο εγκέφαλο πολιτικού. Ξάπλωσε το υπεργυμνασμένο, τσακνορίσιο κορμί του στο παγκάκι για ένα λεπτό, όσο ο ακόλουθος ετοίμαζε μερικά ξερά παξιμάδια για τον αφέντη του. Ξαφνικά η πόρτα του κελιού άνοιξε και μια παγερή σιωπή κάλυψε τη βαβούρα των ξηρών καρπών που περίμεναν στην ουρά. Εκείνος δεν έδωσε σημασία. Παρέμεινε ξαπλωμένος. Μια βαριά σκιά κάλυψε σιγά-σιγά το κορμί του. Ένιωθε τόσο ασφυκτικά, όσο το μαξιλάρι του καναπέ του Οβελίξ. "Ηλιοθεραπεία κάνεις;", είπε μια φωνή που έμοιαζε με γρατσούνισμα ξεκούρδιστου μπουζουκιού.

Σήκωσε το βλέμμα του αγέρωχα και η ματιά του διασταυρώθηκε με αυτή του όντος. Ήταν απερίγραπτη στιγμή. Η m-peach στεκόταν μπροστά του ντυμένη σαν τον Βασιλιά Καρνάβαλο και είχε κάνει μια απελπισμένη προσπάθεια να τον ειρωνευτεί πρώτη! "Λαμποθεραπεία" απάντησε εκείνος, αλλά ΑΥΤΟ είχε ήδη φύγει για να ξαναχωθεί στο κελί της. "Κοντεύει η ώρα σου ΠΡΑΓΜΑ" σκέφτηκε και ξαναξάπλωσε πάνω στο παγκάκι.

Λίγες στιγμές αργότερα μια κοπελίτσα σύρθηκε από το κελί της γεροντοκόρης και μέσα από τους λυγμούς της οι ξηροί καρποί κατάφεραν να αποσπάσουν την πληροφορία: Της κατέβασε το βαθμό από 3 σε 2, επειδή ζήτησε αναβαθμολόγηση. Εκείνος δεν απόρησε. Ήταν αναμενόμενο άλλωστε. Σηκώθηκε και πλησίασε στην πόρτα του κελιού. Τώρα ήταν η σειρά του να βγει στη σκηνή. Άλλη μια κοπέλα βγήκε από το θάλαμο, ξεσκισμένη από τα πιρούνια της Ελίζαμπεθ Μπάθορι. "Εμένα δε μου είχε βάλει καν βαθμό. Έγραψε ότι δεν προσήλθα." κατάφερε να ψελλίσει, λίγο πριν τραβήξουν το κουφάρι της οι ξηροί καρποί για περισσότερη ανάκριση. Άνοιξε τη πόρτα και μπήκε μέσα. Ύστερα την έκλεισε, κλείδωσε και κατάπιε το κλειδί. Ήταν ώρα για μάχη.

Αυτός είναι ο διάλογος που ακολούθησε:

Ερεβιέραξ -"Χαίρετε. Τι κάνετε;"

Μπίτς - "Εδώ, περιμένουμε να φύγετε και να μη μας βασανίζετε άλλο."

Ε-"Εμείς σας βασανίζουμε; Για ποιο λόγο;"

Μ-"Καλοκαιριάτικα έρχεστε να δείτε τα γραπτά σας."

Ε-"Έχουμε και καλύτερα πράγματα να κάνουμε. Αύριο δίνουμε μάθημα υπόψιν. Γιατί δε τα διορθώσατε νωρίτερα;"

Μ-"Ήταν πολλά. Τέλος πάντων τι θέλεις εδώ;"

Ε-"Να δω το γραπτό μου προφανώς. Δυο ώρες αυτό περιμένω." (της δίνει την φοιτητική κάρτα για εξακρίβωση στοιχείων)

Μ-"Γιατί θες να το δεις;" (ψάχνει κάτι πεταμένα χαρτιά πάνω στο γραφείο)

Ε-"Γιατί, προφανώς, περίμενα μεγαλύτερο βαθμό."

Μ- "Πόσο πήρες;"

Ε- "Τρια."

Μ- "Α εδώ είναι. Για να δούμε τι έγραψες." (διαβάζει το γραπτό)

Ε- "Περίμενα αρκετά παραπάνω. Φυσικά δεδομένου του ότι είδα στο βιβλίο ότι αυτά που έγραψα ήταν σωστά, μετά το τέλος της εξέτασης."

Μ- "Αυτά που γράφεις είναι λάθος."

Ε- "Γιατί είναι λάθος; Στις σημειώσεις διάβασα ακριβώς αυτά."

Μ- "Ποιες σημειώσεις; Εγώ δε δίνω σημειώσεις."

Ε- "Το έχω παρατηρήσει. Αν δίνατε μπορεί και να καταλαβαίναμε. Εγώ πάντως έγραψα στις σημειώσεις ό,τι άκουγα στο αμφιθέατρο. Από το μυαλό μου δεν τα έβγαλα."

Μ- "Δε ξέρω τι σημειώσεις έγραψες και δε με νοιάζει. Εγώ σας έδωσα βιβλίο για να διαβάσετε."

Ε- "Ναι. Και το διάβασα και δεν κατάλαβα λέξη. Είναι υπερβολικά δυσνόητο. Γι'αυτό κατέφυγα στις σημειώσεις."

Μ- "Δυσνόητο; Είσαι ο πρώτος που μου το λέει. Τόσα παιδιά μού λένε να μη το αλλάξω επειδή είναι πολύ καλό. Κι εγώ έχω κάνει έρευνες πάνω σε αυτό."

Ε- "Δε με ενδιαφέρει τι λένε τα άλλα παιδιά. Μπορείτε να διαπιστώσετε ότι μεταφράστηκε με Systran. Διαβάστε εδώ." (της δείχνει στο βιβλίο την απάντηση στο θέμα που του είχε διαγράψει σαν λανθασμένο)

Μ -"Μμμμμ κατσε."

Ε- "Το κείμενο έχει συντακτικά, γραμματικά και εννοιολογικά λάθη. Δεν καταλαβαίνω γρι. Μέχρι και οι γραφικές παραστάσεις έχουν περιγραφεί λάθος. Η μετάφραση είναι χάλι μαύρο."

Μ- "Ναι έχεις δίκιο."

Ε- "Ναι γι'αυτό διάβασα από τις σημειώσεις." (τον διακόπτει)

Μ- "Αυτό το βιβλίο το διδάσκουν στην Αμερική και την Αγγλία στα καλύτερα πανεπιστήμια. Το έχω διαβάσει πάρα πολλές φορές. Μου λες ότι είναι λάθος;"

Ε- "Κοιτάξτε, εγώ μεταπτυχιακό στην οικονομία δεν έχω κάνει. Ούτε συμφέροντα έχω να δυσφημίσω το βιβλίο. Όμως δε νομίζω πως χρειάζεται μεταπτυχιακό για να καταλάβω ότι το κείμενο είναι άθλια μεταφρασμένο και νόημα δεν βγαίνει."

Μ- "Το διδάσκουν στην Αμερική και την Αγγλία!"

Ε- "Ναι το διδάσκουν! Στα Αγγλικά!"

Μ- "Τέλος πάντων! Θα δω τι θα κάνω με το βιβλίο! Οι απαντήσεις σου είναι εντελώς λάθος!"

Ε- "Πείτε μου τι είναι λάθος παρακαλώ."

Μ- "Είναι λάθος. Εντελώς. Δεν έχει καταλάβει τίποτα. Μάλλον οι σημειώσεις σου δε τα γράφανε καλά ε;"

Ε- "Θέλω να μου εξηγήσετε τι είναι λάθος στην απάντηση."

Μ- "Είναι πολύ λάθος. Είναι δομικά λάθος." (προσπαθεί να τον μπερδέψει με δύσκολη γλωσσική ορολογία)

Ε- "Τι είναι;" (κρατιέται μη πεθάνει στο γέλιο)

Μ- "ΔΟΜΙΚΑ ΛΑΘΟΣ! ΔΟΜΙΚΑ ΛΑΘΟΣ!" (ξεφυσάει σαν τρελή)

Ε- "Αυτό θα το κρίνει η πολεοδομία, όχι εσείς."

Μ- "Το γραπτό σου είναι προβληματικό! Λυπάμαι δεν ξέρεις τίποτα! Να το ξαναδιαβάσεις!" (δεν κατάλαβε τι της είπε)

Ε- "Έστω. Άκρη δε βγάζουμε βλέπω. Τέλος πάντων."

Μ- "Όχι έστω, όχι έστω! Να το ξαναδιαβάσεις για να περάσεις!"

Ε- "Να το ξαναμεταφράσετε σωστά για να το ξαναδιαβάσω. Τα λέμε στο πτυχίο."

Αυτά είπε εκείνος και χάθηκε από τα μάτια της, όση ώρα εκείνη ούρλιαζε δαιμονισμένα: "ΔΟΜΙΚΑ ΛΑΘΟΣ, ΔΟΜΙΚΑ ΛΑΘΟΣ". Φυσικά τον έκοψε και δεύτερη φορά στο μάθημα.

Όποιος ξέρει, μπορεί να πείσει.

Όποιος δεν ξέρει, προσπαθεί να μπερδέψει.

Όποιος δεν μπορεί να μπερδέψει, προσπαθεί να διδάξει.