Ένας Τάπερ και μια Τσουλήθρα

Αριστερά: Ο Τάπερ

Δεξιά: Η τσουλήθρα

Χάπιχιπ Χίποχοπ: Το τελευταίο στάδιο της εξέλιξης της ελληνικής Χιπ Χοπ σκηνής. Είναι το τελευταίο επίπεδο ξεπεσμού του έρρυθμου λόγου και αιωρείται λίγο πιο πάνω από τις άναρθρες κραυγές ενός κοπαδιού μπαμπουίνων που παρακολουθούν αγωνιωδώς έναν χαρωπό, πεινασμένο ιπποπόταμο να ξεσκίζει μανιαμένα τα δυο μεγάλα αρσενικά της αγέλης τους, τη στιγμή που μάχονταν μεταξύ τους για την επικράτηση του ενός πάνω στα καυτά, τριχωτά θηλυκά της ομάδας.


Ας κάνουμε μια μικρή ιστορική αναδρομή για να δούμε τι ήταν κάποτε το Χιπ Χοπ.

Οι πέντε στύλοι του Χιπ Χοπ:

1. Ράπ-ινγκ: Η γρήγορη και έρρυθμη προφορά λέξεων σε μορφή ρίμας με στόχο τη παρουσίαση ιδεών και μηνυμάτων. Σημείωση: Το ράπ-ινγκ δεν εκτελείται μόνο από μαύρους.

2. Ντι Τζέι-ινγκ: Η δημιουργία ενός ρυθμικού κομματιού με τη μοναδική σύνθεση δυο διαφορετικών κομματιών που παίζουν παράλληλα.

3. Γκραφίτι: Η χάραξη ή σχεδίαση εικόνων η γραμμάτων πάνω σε οποιαδήποτε μορφή περιουσίας με στόχο τη παρουσίαση ιδεών και μηνυμάτων. Αποτελεί την εικονική έκφραση του Ράπ-ινγκ.

4. Μπρέικ-ινγκ: Ένα δυναμικό είδος χορού που πατιέται συνήθως σε ρυθμικό ραπ κομμάτι, στηρίζεται στην τεχνική και τη δύναμη και κορυφώνεται στα μπρέικς του κομματιού. Αποτελεί τη φυσική έκφραση του Ράπ-ινγκ.

5. Μπίτ Μποξ-ινγκ: Μια μορφή φωνητικής εκτέλεσης κομματιών, κατά την οποία κατασκευάζονται ρυθμικοί ήχοι και μουσική μόνο με τη χρήση του στόματος και της φωνής.

Οι πέντε στύλοι του Χάπιχιπ Χίποχοπ

1. Κράπ-ινγκ: Μια προσπάθεια προφοράς στίχων με ομοιοκαταληξία στην τελευταία συλλαβή της τελευταίας λέξης. Επιτυχημένος θεωρείται ο Τάπερ που θα καταφέρει να παρουσιάσει τη χρίμα χωρίς να τραυλίσει στη προφορά της λέξης "γιογιο". Συνήθως ο ατάλαντος Τάπερ βγαίνει σε Οικογενειακή Συσκευασία και προωθείται σε πανάκριβα βίντεο κλιπ μαζί με μια ή περισσότερες άφωνες παρτσακλό-τσουλήθρες.

2. Σι Τζέι-ινγκ: Μια προσπάθεια του κάθε πικραμένου να μιμηθεί το συλ του Σι Τζέι από το GTA. Οι δραστηριότητες του wanna-be C.J. επεκτείνονται από την πίεση του πλήκτρου "play" σε ένα στερεοφωνικό και φτάνουν μέχρι και στη δημιουργία επαναλαμβανόμενων playlists στο iTunes.

3. Στράφη Τ.Ι.: Σύντομος τύπος του "Στράφη Το Ιδεόγραμμα". Η επικάλυψη ενός πολύχρωμου, αριστουργηματικού γκραφίτι με μια καλλικαντζούρικη, μονόχρωμη υπογραφή που θυμίζει κατούρημα σκύλου που σημαδεύει την περιοχή του.

4. Ντρέικ-ινγκ: Η αντιγραφή και εκτέλεση κινήσεων του καπετάνιου Ντρέικ από το άνιμε "One Piece", με στόχο την επιμήκυνση κάθε μέλους τους σώματος του ασκούμενου.

5. Μπιφ Όξ-ινγκ: Η παραγωγή ήχων μόνο με τη χρήση του στόματος και της φωνής που θυμίζουν μουγκάνισμα γελάδας και βοδιού σε προσπάθεια αναπαραγωγής κατά την εποχή ξηρασίας.


Τάπερ: Ο καλλιτέχνης που εκφράζεται μέσω του Κράπ-ινγκ. Λόγω της ανικανότητάς του να επιβιώσει σε κριτικό περιβάλλον συνηθίζεται να τον υιοθετούν φαμίλιες και να εμπορεύονται την ανικανότητά του σε οικογενειακές συσκευασίες με δώρο μια ή παραπάνω τσουλήθρες για τη δημιουργία διαφημιστικών βίντεο κλιπς. Όταν τα βρίσκει σκούρα με τις άρυθμες χρίμες του, τραυλίζει ή τα κάνει πάνω του και φωνάζει απεγνωσμένα να του φέρουν το μισό γιογιό του.

Χρίμα: Στίχοι χωρίς κανένα νόημα με ομοιοκαταληξία στην τελευταία συλλαβή της τελευταίας λέξης. Αποσκοπούν κυρίως στο δίπτυχο χρήμα-γυναίκες με μεγαλύτερο βάρος στο πρώτο σκέλος.

Θεωρητικό παράδειγμα υπερεξελιγμένης και βαθυστόχαστης χρίμας:

Λόλα, γυναίκες, να ένα μήλο γιό.
Φόλα, λεφτά, έδωσα στο σκύλο γιό.
Κόλλα, γυναίκες, έβαλα στο φύλλο αχά.
Σόλα, λεφτά, πέταξα στο μύλο αχά.

Αυτή είναι η κατάσταση που επικρατεί σήμερα. Η σκηνή φτάνει στο μαρασμό και φταίμε εμείς γι' αυτό. Το χιπ χοπ ξεπουλήθηκε στα τρεντοελληνάδικα από τα σάπια λόγια των ανίκανων Τάπερ. Εδώ όμως δε θα πούμε "άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι, Πάτερ". Οι ανίκανοι έχουν διάρκεια ζωής όση τα εφήμερα.

Κι αν είσαι ένας από αυτούς τότε μη το αρνείσαι. Προσοχή βαράς όταν ακούς το πόσο μαλάκας είσαι.

Το "μαλάκας" είναι για τον Έλληνα ό,τι είναι και το "πίκατσου" για τον Πίκατσου.

Ονόματα δε λέμε, οικογένειες δε θίγουμε.