Δε ξέρω αν ήταν η μικρή στριφογυριστή ουρά, τα μεγάλα ροζ αυτιά ή αυτή η ακατανίκητη επιθυμία να χώσω τη μουσούδα μου κάτω από ένα στρώμα ξερά φύλλα ψάχνοντας για μανιτάρια τρούφες αυτό που επικύρωσε τον βαθύτερο φόβο μου για την εξέλιξη ντόμινο.
Ξέρω όμως ότι αυτός ο φόβος επαληθεύθηκε. Ο καλός μήνας από την πρωτομηνιά φαίνεται. Κι αν θυμάμαι καλά την πρωτομηνιά είχα βγάλει χαλάζιο στο μάτι...
Σε λιγότερο από 2 βδομάδες έκανα χαλάζιο στο μάτι χωρίς να έχω προηγούμενο, κάηκα για πρώτη φορά μαγειρεύοντας, κόπηκα ένας θεός ξέρει με τι και με τσίμπησε μέλισσα σε κλειστό γυμναστήριο μπάσκετ.
Ο Μέρφυ όμως (που αν τον πιάσω στα χέρια μου θα παρακαλάει να τον πετάξουν γδαρμένο στα σκυλιά να τον φάνε) το είπε ξεκάθαρα: "Χαμογέλα! Το αύριο θα είναι χειρότερο".
Και για να πω την αλήθεια το ήξερα. Το ήξερα ότι το ντόμινο θα κατέληγε εκεί. Αλλά είχα αυτή τη κρυφή ελπίδα. Μήπως και γυρίσει επιτέλους ο τροχός.
Κι αν δεν ψηνόμουν τώρα, όπως και τις τελευταίες 2 μέρες, σαν αρνί στη σούβλα με 39 πυρετό, ίσως και να έκανα μια σωστή ανάρτηση.
Καλύτερα ας κλείσω όινκ εδώ. Όσο όινκ είμαι ακόμη όινκ άνθρωπος.
Άραγε ο Η1Ν1 επηρεάζει και τα ινδικά χοιρίδια;
Ελπίζω να έχουν ευρυζωνική στην κόλαση για να κάνω την επόμενη ανάρτηση.
Κίρκη εναντίον Χερου...
ΑπάντησηΔιαγραφή(περαστικά, αστέρι)
Περαστικά σου... Όταν γίνεις ολόκληρος ροζ ν ανασηχυσεις... Φιλιά πολλά
ΑπάντησηΔιαγραφήΠληροφορώ τα αγαπητά τζιτζίκια ότι έχω αναρρώσει και είμαι ξανά κατάλευκος σαν τον πρίγκηπα από τη Χιονάτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήIn your face Κίρκη.
I'm back!